گفتگو | قهرمان آسیا در طبقه ۴ کانون!

پایگاه اطلاع رسانی کانون سردفتران و دفتریاران| گفتگو با قهرمان آسیا| کم حرف، متخصص در کار محوله، کاربلد و بسیار عاشق رشته ورزشی خودش است به نحوی که شبانه روز به قهرمانی فکر می کند.

نامش علی رهبری‌فر است. کارمند بخش فناوری اطلاعات کانون سردفتران و دفتریاران که در اسفند ماه ۱۳۷۳ در شهرستان بروجرد، به دنیا آمده و ورزش حرفه‌ای کاراته را از سال ۹۸ آغاز کرده است.

می گوید: از وقتی شروع به فعالیت در تورنمنت‌های مختلف کردم آقای علیزاده استاد من بود. من از سبک اصیل ایرانی یعنی «کان ذن ریو» شروع کردم. این سبک از سال ۱۳۱۶ یا ۱۳۱۸ وارد ایران شده اما در گذر زمان سبک‌های دیگری وارد کشور شد که جای این سبک را گرفت. البته یکی از مهمترین انگیزه های من فعالیت دایی عزیزم در رشته کاراته بود و خودم هم از حدود ۹ سالگی کاراته را آغاز کردم و وقتی دوم هنرستان بودم، کاراته برایم جدی شد و در مسابقات استانی شرکت کردم. بعد از آن هم به دلیل شرایط مالی نمی‌توانستم در تورنومنت‌های کشوری شرکت کنم. ورزش در ایران حامی ندارد و به همین دلیل یکی از اساتید به من توصیه کرد، اگر می‌خواهی در ورزش پیشرفت کنی باید خودت سرمایه گذار خودت باشی.

به عنوان مثال اگر بخواهیم یک لباس کاراته خریداری کنیم که مورد تایید فدراسیون جهانی کاراته باشد حداقل ۸ تا ۹ میلیون تومان قیمت دارد. هر چند که بسیاری از ورزش‌ها به همین شکل است. خلاصه آنکه هم درس می‌خواندم و هم سر کار می‌رفتم و در کنار آن به ورزش کاراته می‌پرداختم. اوج پیشرفت من در کاراته مصادف شد با دوره همه گیری کرونا، اینطور شد که ورزشگاه کبکانیان که مرکز غنی تمرینات ورزش کاراته در ایران است همانند سایر ورزشگاه‌ها تعطیل شد.

من هم به ناچار تمرینات خود را خصوصی ادامه دادم. به مدت یکسال مسابقات در ایران ملغی شده بود و این برای من فرصتی شد تا در این فاصله یک ساله خودم را از نظر آمادگی ورزشی به سطح افرادی برسانم که خیلی از من بالاتر بودند و بسیاری از آنها در این زمان دچار وقفه شده بودند.

با این حال مانند همه افراد شاغل دیگر در زمان کار اداری یعنی از ۸ صبح تا ۱۶ عصر هر روز سر کار خودم حاضر بودم اما بعد از آن تمرینات خود را ترک نمی‌کردم و با وجود خستگی ورزش را رها نکردم. من کاراته کای کاتا هستم و برای مبارزه ورزش نمی‌کنم بلکه اجرای فرم دارم. این سبک از کاراته استقامت بالای بدنی نیاز دارد.

روز من معمولا از ۵ صبح آغاز می‌شود و از همان دقایق اولیه صبح برای دویدن از منزل خارج می‌شوم و تا حدود ساعت ۶ می‌دوم. پس از آن دیگر زمان من برای حاضر شدن در محل کار می‌گذرد. در حال حاضر عضو تیم یک شرکت لبنیات هستم که محل باشگاه در اسلامشهر و آقای فرید حقیقی مربی‌ام است. ایشان یکی از نامدارترین کاتاروهای ایران و جهان هستند.

ایران پس از ایشان در کاتای خارج از مرزها فروغ چندانی نداشته است. به عبارتی ایشان برابر با آقای علی دایی در فوتبال در کاتای ایران حرفه‌ای، فنی و تخصصی هستند. معمولاً حدود هفت و نیم غروب به محل باشگاه می‌رسم و تا ساعت ۱۰ شب سر تمرین هستیم و کلاس ما به طور خصوصی برگزار می‌شود و چند عضو کلاس همگی برای قهرمانی کار می‌کنند. پس از تمرینات تا به منزل برگردم حداقل ساعت ۱۲ نیمه شب است.

کاراته ورزشی است بسیار با نظم و اولین چیزی که در کاراته می‌آموزی احترام گذاشتن به همدیگر است. پیش از آنکه در سنین پایین به ورزش کاراته علاقمند شوم، به احترام گذاشتن افراد به همدیگر در ورزش کاراته علاقه‌مند شدم. محیطی که کاراته را در آن تمرین می‌کنند، اصطلاح ژاپنی است که به آن دوجو می گویند. وقتی وارد دوجو می‌شویم باید ابتدا به دوجو احترام بگذاریم، پس از آن رو به استاد ارشد خودمان زانو زده و ادای احترام می‌کنیم‌. واژه‌های احترام « اُس» و «یه رِی» است.

وقتی وارد دوجو می‌شویم بسته به رنگ کمربند، طبق سلسله مراتب فقط می‌توان در مقابل هم رده خود برای مبارزه ایستاد. کاراته و ورزش‌های رزمی هم مانند ارتش قانون‌مند بوده و نظم و نظام دارد. من دان یک هستم و از رتبه‌بندی‌های تخصصی در کاراته ایران گله‌مندم. و شاهد هستیم که دان‌ها طبق اصول اعطاء نشده است. برخی از کاراته کاها فارغ از این فضاها هستند مانند آقای سجاد گنج‌زاده که دارنده طلای المپیک است و دنبال دریافت دان نبوده. معتقدم اگر صاحب کمربند سبز کاراته باشی اما واقعاً کاراته‌کا باش و این ارزشش بیشتر است. قهرمانی ارزشش بیش از این نشان‌هاست.

یادم هست در محل کارم در بخش فناوری اطلاعات کانون سردفتران و دفتریاران زمانی دست داد تا کمی تمرین کنم و آقای سلیمی نائب رئیس وقت کانون و آقای خندانی رئیس کانون به طور اتفاقی هنگام چک کردن دوربین‌ها، تصاویر من را دیده بودند و برایشان عجیب بود که من چرا به تنهایی مشغول انجام برخی از حرکت‌ها هستم و این برای من هم به یک خاطره تبدیل شد.

خلاصه برایشان توضیح دادم رشته کاراته من کاتارو مبتنی بر اجرای فن هست. رهبری فر در مورد قهرمانی هایش می گوید: در مسابقات استانی تهران مقام اول را با مدال طلا کسب کردم و در مسابقات سطح کشوری دو بار مقام دوم با مدال نقره را به دست آوردم. مسابقات بین‌‌المللی که در کرمانشاه برگزار شد، برای بار اول در این تورنومنت شرکت کردم و خیلی ناباورانه در یک گروه سخت ۱۹ نفره در چهار دور کاتا زدن مقام سوم را گرفتم. آخرین مقام هم که کسب کردم از همه مقام‌های قبلی بالاتر بود و آن کسب مقام سوم آسیا است.